Fór á 100% Hitt. Það var mjög gaman, svona mitt á milli þess að vera uppistand og kynlífsmeðferð.
Þegar leikritinu var lokið var ég einmitt ekki viss um hvort hafi verið. Áhorfendhópurinn lék stórt hlutverk í leikritinu því að hún aðskildi okkur öll, enginn mátti sitja saman sem þekktist, og svo áttu allir karlmennirnir að vera öðru megin í salnum og konurnar hinum megin. mjög sniðugt:)
Því svo spurði hún okkur þannig spurningar að mig langaði ekkert að vera nálægt mömmu eða frænda mínum og svo fékk hún okkur líka til að ímynda okkur óþægilega atburði, eins og t.d. andlit foreldra minna þegar þau bjuggu mig til fyrir 22 árum síðan.
Já, ég lét mig alveg hafa það, enda hef ég fulla trú á Helgu Braga og hennar meðferðartækni.
En fátt kom mér á óvart þarna. Það var samt eitt sem kom mér virkilega á óvart og það var þegar hún spurði karlasalinn hversu oft þeir runka sér. Það sátu u.þ.b. 150 karlmenn þarna sem þekktu ekki manninn við hlið sér og áttu að svara með því að hummmmma með lokaðann munninn. Fyrst spurði hún
2svar í mánuði=ekkert hummm
2svar í viku=ekkert hummm!
1x á dag= um 10 hummmm!!!
OFT á dag=allir hummmmma!!!!!!!!!!!!!
Það fyrsta sem mér datt í hug var;hafa menn virkilega ekkert betra að gera?! Er ég eitthvað skrítin að hafa ekki vitað þetta? Oft á dag. Ég gat náttúrulega ekki stillt mig eftir þessa vitneskju og spurði nokkra hrausta karlmenn, og já! svona u.þ.b 1,5 x á dag! Amen and Haleluja. Annars var mikið af þessu gömul tugga, samskipti kvenna og karla...blablabla...hver er ekki búin að fá nóg af að hlusta á svoleiðis? Allavega ég.
Finding Nemo er algerlega 800 kalla virði, virkilega skemmtileg mynd.