Lendið þið oft í því að ókunnugt fólk útá götu segi bara eitthvað við ykkur út í bláinn? Þá er ég ekki að tala um róna sem kemur upp að þér og segist elska lífið, eða gamla konu sem spyr þig hvort þú sért ný/r í hverfinu. Heldur, eins og einusinni þegar ég sat í strætó, þá settist ókunnugur gamall karl við hliðina á mér(samt nóg af auðum sætum út um allt), svo rétt áður en hann fer út þá snýr hann sér og hvíslar "þú ættir að brosa oftar".
Núna um daginn í góða veðrinu var ég að hjóla á fullu í vinnuna, með hvítann hjólahjálm og að flýta mér. Þaut á gangstéttinni í hlíðunum. Það var fólk að labba þarna, ósköp venjulegt fólk. Eitt af þeim var miðaldra maður með innkaupapoka sem stoppaði, horfði á mig hjóla í átt að sér, sagði svo skýrt og "ég óska þér góðrar heilsu" sömu sekúndu og ég fór framhjá honum, og hann horfði beint í augun á mér.. Ég hrópaði náttúrulega á eftir honum "SÖMULEIÐIS!". En hann hafði bara snúið sér við haldið áfram leiðar sinnar.......
Jæja? Er þetta eðlilegt? Ha? HA!?!?