flensa

oh ég á það svoooo bágt. ég vorkenni sjálfri mér svooo mikið! ooohhhhhh! óó. skæl. flensa og aftur flensa. ohhhhhhh!!!! vá ég held ekki vatni yfir því hvað ég á mikið bágt. Ég er bara ekki að ná mér. ég hélt að allt myndi skána með því að væla hérna á blogginu yfir þessum eymdarleika. ó. hvað skal gera, hvað skal gera? aumingjaskapur.
Ætli langamma mín heitin (sem hét: Ingveldur Gísladóttir) hefði einhverntíma árið 1928 þegar hún var 24 ára með 3 börn og 7 á leiðinni, karlinn úti á sjó, ekkert rafmagn, ekkert heitt vatn, með moldargólf í kofa, útá eyju í Breiðarfirði með takmarkaðann eldivið, hugsað svona!!!!!!!!
Vá, ég er að gera eitthvað vitlaust í lífinu. Það er eitthvað mikið að.